Zespoły przeciążeniowe układu ruchu to schorzenia, na które narażony jest praktycznie każdy i to niezależnie od wieku. Mogą pojawić się nawet u dzieci, czy nastolatków, spędzających wiele godzin przed komputerem, czy grających codziennie na konsoli. U osób dorosłych ze względu na różnorodność zajęć związanych z pracą, odpoczynkiem lub uprawianiem sportu, czynników ryzyka jest jeszcze więcej.
Gdy wiesz, co może doprowadzić do przeciążenia wybranych części narządu ruchu, łatwiej ci wprowadzić niezbędne zmiany w swoim postępowaniu i tym samym zmniejszyć ryzyko wystąpienia zespołów przeciążeniowych. Dlatego też warto taką wiedzę, przynajmniej w podstawowym stopniu posiadać.
Czym są zespoły przeciążeniowe układu ruchu?
Poszczególne części narządu ruchu mają określoną wytrzymałość obciążeniową. Gdy ją przekraczasz, wówczas dochodzi do przeciążenia tkanek, co może skutkować różnymi stanami chorobowymi, w tym urazami.
Może dojść między innymi do dużego przeciążenia w trakcie wykonywania pojedynczej czynności lub grupy działań w krótkim przedziale czasowym. W takiej sytuacji niemal od razu czujesz, że wykonałeś zbyt forsowny trening, podniosłeś za ciężki przedmiot, czy też wymuszałeś niekorzystną dla ciała pozycję, która mocno obciążyła twój układ mięśniowo-szkieletowy.
Zespoły przeciążeniowe układu ruchu mogą też pojawić się jako skutek wykonywania czynności, które przekraczają wytrzymałość tkanek, ale tylko w niewielkim stopniu. Jednak ich powtarzalność może prowadzić do kumulowania się mikrouszkodzeń. To zaś ostatecznie jeszcze bardziej osłabia daną część ciała i tym samym zwiększa ryzyko poważniejszych uszkodzeń. Skutkiem tego również są zespoły przeciążeniowe. W tym przypadku trudniej jednak je wykryć, ponieważ w początkowym okresie nie dają żadnych objawów, w przeciwieństwie do dużych i nagłych obciążeń, o których mowa była wcześniej.
Z rehabilitacji ortopedycznej możesz korzystać zarówno po przebytym urazie i zabiegu operacyjnym, jak i wtedy, gdy w twoim narządzie ruchu do przeciążenia wybranych części.
Jeśli tak właśnie jest, umów się na konsultację do naszego specjalisty. Zdiagnozuje on przyczyny i zaplanuje dostosowaną do twoich potrzeb terapię.
Możliwe przyczyny zespołów przeciążeniowych układu ruchu
Warto wiedzieć, że wytrzymałość poszczególnych tkanek w twoim ciele w pewnym stopniu jest dziedziczona po rodzicach. Nie znaczy to jednak, że nie masz na to wpływu w ciągu całego swojego życia. Wręcz przeciwnie. Nie bez znaczenia ma tu okres dorastania i sposób, w jaki wówczas najczęściej spędzałeś swój czas. Dorosłe dziś osoby, które urodziły się w latach 60. lub 70. XX wieku nie miały wielu powodów, by w wolnym czasie, przy dobrej pogodzie zostawać w domu. W telewizji było tylko 2 programy i nikt nie miał dostępu do komputerów, smartfonów i Internetu, jak ma to miejsce dziś. Dlatego każdą wolną chwilę spędzali w sposób aktywny na świeżym powietrzu, w klubach osiedlowych lub ośrodkach sportowych.
Dziś od najmłodszych lat do rąk dzieci trafiają tablety i smartfony, a wytrzymałość dłoni i nadgarstków testowana jest podczas wielogodzinnych gier komputerowych. Z kolei w przypadku dorosłych, specyfika pracy u wielu z nich niejako wymusza korzystanie z komputera i intensywnego używania klawiatury oraz myszki. To również możliwe przyczyny przeciążeń, do których codziennie dochodzi w obrębie dłoni.
Zespoły przeciążeniowe układu ruchu mogą też wystąpić z powodu:
- zbyt intensywnych treningów, podczas których wykonujesz powtarzalne ruchy,
- obsługi urządzeń mocno wibrujących, w tym młotów pneumatycznych, utwardzarek, piaskarek, szlifierek, wiertarek udarowych czy pił motorowych,
- częstego uderzania narzędziami, w tym młotkiem, siekierą lub kilofem,
- podnoszenia, dźwigania i przenoszenia z pomocą dłoni ciężkich przedmiotów,
- pracy wymagającej utrzymywania rąk powyżej głowy przy jednoczesnym wygięciu szyi i wychyleniu głowy do tyłu,
- wykonywania czynności wymagających zgięcia i wychylenia tułowia do przodu, co mocno obciąża cały kręgosłup.
Przeczytaj także: Łokieć tenisisty – czym się objawia i na czym polega leczenie
To wszystko może doprowadzić do zdiagnozowania u ciebie zespołów przeciążeniowych pod postacią:
- zespołów bólowych kręgosłupa,
- łokcia tenisisty,
- łokcia golfisty,
- ostrogi piętowej,
- nadgarstka wioślarza,
- zespołu:
- stożka rotatorów,
- cieśni kanału Guyona,
- cieśni nadgarstka,
- tendinopatii ścięgna Achillesa,
- shin splints,
- kolana skoczka,
- kolana biegacza.
Zespoły przeciążeniowe układu ruchu — jak im zapobiegać
Profilaktyka to najlepszy i często też bardzo skuteczny sposób zapobiegania różnego rodzaju schorzeniom oraz urazom narządu ruchu. Tak też jest w przypadku zespołów przeciążeniowych, na których wystąpienie masz realny i bardzo duży wpływ. Nierzadko wystarczy niewielka zmiana w postępowaniu lub wprowadzenie dodatkowych działań, by odciążyć narząd ruchu i zapewnić mu czas na regenerację.
Dlatego:
- przy podnoszeniu ciężkich przedmiotów stosuj odpowiednią technikę,
- dostosowuj treningi do swoich aktualnych możliwości fizycznych, w tym między innymi:
- dokładnie i prawidłowo wykonuj poszczególne ćwiczenia,
- dobrze dobieraj sprzęt do konkretnych ćwiczeń,
- stosuj optymalne obciążenia,
- rób regularne przerwy w trakcie wykonywania monotonnej i powtarzalnej czynności w pracy, w tym podczas tej wykonywanej przy komputerze,
- przyjmuj optymalną dla ciała pozycję w trakcie wykonywania różnych czynności.
Gdyby okazało się, że doszło u ciebie do zespołu przeciążeniowego układu ruchu, co objawiać się będzie częstym bólem wybranej części ciała, zgłoś się do ortopedy lub fizjoterapeuty. Nie czekaj, aż ból będzie ciągły bez przerw pomimo odpoczynku. Dzięki temu nie dopuścisz do poważnych uszkodzeń i zmniejszysz ryzyko urazów.
