Uszkodzenie mięśni kończyny dolnej
USZKODZENIE MIĘŚNI
KOŃCZYNY DOLNEJ
Do uszkodzenia tkanki mięśniowej dochodzi w wyniku przeciążenia tkanki mięśniowej lub zbyt gwałtownego ruchu kończyny.
Do powstania uszkodzenia mięśni może dochodzić w wyniku zmniejszonej ich elastyczności, nieprzygotowania do dużego wysiłku, przeciążeń w trakcie uprawiania sportu lub urazów mechanicznych np. upadku lub uderzenia.
Głównymi objawami uszkodzenia mięśni jest punktowy ból o charakterze kłującym nasilający się podczas ruchu, w przypadku cięższych uszkodzeń może pojawić się obrzęk, krwiak oraz osłabienie siły mięśniowej.
Na podstawie wywiadu, dokładnego badania USG dynamicznego oceniamy stopień uszkodzenia i kwalifikujemy do odpowiedniego rodzaju leczenia zachowawczego lub operacyjnego.
Rozróżniamy trzy stopnie uszkodzeń mięśni:
- I stopień – naciągnięcie mięśnia – zerwaniu ulega mniej niż 5% włókien tworzących mięsień,
- II stopień – naderwanie mięśnia – zerwanie więcej niż 5% włókien mięśniowych,
- III stopień – całkowite zerwanie mięśnia.
USZKODZENIE PRZYCZEPU BLIŻSZEGO
ZGINACZY KOLANA
Pod pojęciem zginaczy kolana rozumiemy mięśnie zginające staw kolanowy czyli m. dwugłowy i grupę mięśni kulszowo-goleniowych (m. półścięgnisty i półbłoniasty – hamstringi). Ich przyczep bliższy zlokalizowany jest na guzie kulszowym.
Najczęstszą przyczyną uszkodzenia jest przerost w stawie kolanowym lub nadmierne zgięcie w stawie biodrowym np. poślizgnięcie na śliskiej powierzchni, lub przy kopnięciu. Temu uszkodzeniu może towarzyszyć wrażenie trzasku. Najczęstszymi dolegliwościami jest ból w tylno-górnej części uda, osłabienie siły mięśniowej, może wystąpić także krwiak na skórze z tyłu uda.
Badanie kliniczne
W trakcie wizyty poprzez badanie kliniczne mięśni oraz badania obrazowe – najczęściej USG staramy się dokładnie ocenić stopień uszkodzenia mięśnia.
USZKODZENIE CZĘŚCIOWE
W przypadku częściowego uszkodzenia przyczepu zginaczy proponujemy leczenie zachowawcze – ostrzyknięcie osoczem bogatopłytkowym PRP lub komórkami macierzystymi oraz rehabilitację.
USZKODZENIE CAŁKOWITE
Jeżeli doszło do całkowitego uszkodzenia i zerwania przyczepu zginaczy bezwzględnie kwalifikujemy do leczenia operacyjnego polegającego na rekonstrukcji przyczepu zginaczy – m. półścięgnistego, półbłoniastego.
Zabieg polega na doszyciu uszkodzonych mięśni do ich przyczepu czyli do guza kulszowego przy pomocy specjalnych implantów. Zabieg i późniejsza rehabilitacja umożliwiają odzyskanie pełnej sprawności i powrót do aktywności fizycznej.
USZKODZENIE I TENDINOPATIE
PRZYCZEPU BLIŻSZEGO PRZYWODZICIELI UDA
Przywodziciele uda jest to grupa mięśni odpowiedzialna za przywodzenie uda.
Urazy przywodzicieli najczęściej powstają przy kopnięciu (piłkarze, sporty walki) lub przy nadmiernym, nagłym odwiedzeniu uda (poślizgnięcie). Uszkodzenia najczęściej dotyczą mięśnia przywodziciela długiego.
Badanie kliniczne
W trakcie wizyty poprzez badanie kliniczne mięśni oraz badania obrazowe – najczęściej USG staramy się dokładnie ocenić stopień uszkodzenia mięśnia.
USZKODZENIE CZĘŚCIOWE
W przypadku częściowego uszkodzenia przyczepu zginaczy proponujemy leczenie zachowawcze – ostrzyknięcie osoczem bogatopłytkowym PRP lub komórkami macierzystymi oraz rehabilitację.
TENDINOPATIA
W przypadkach tendinopatii – czyli obecności zmian zwyrodnieniowych ścięgna, powodujących przewlekłe dolegliwości bólowe w pachwinie i braku poprawy po leczeniu zachowawczym proponujemy leczenie operacyjne.
Leczenie operacyjne może polegać na oczyszczeniu ścięgna ze zmian bliznowatych i zwapnień oraz nawierceniu przyczepu na kości łonowej aby pobudzić gojenie. Kolejnym sposobem jest tenotomia m. przywodzicela długiego polegająca na całkowitym odcięciu ścięgna od przyczepu na kości łonowej co powoduje ustąpienie dolegliwości bólowych i umożliwia powrót do pełnej aktywności sportowej.
dr Piotr
KOMINIAK
Specjalista ortopedii i traumatologii narządu ruchu specjalizujący się w leczeniu urazów sportowych w obrębie stawu barkowego, kolanowego i biodrowego oraz zmian zwyrodnieniowych stawu barkowego, kolanowego i biodrowego.
dr n. med. Marcin
Ferenc
Specjalizuje się w leczeniu urazów sportowych, złamań w obrębie kończyny dolnej i górnej oraz zmian zwyrodnieniowych stawu biodrowego, kolanowego i skokowego.
dr Bartosz
Paprota
Specjalista ortopedii i traumatologii specjalizujący się w leczeniu urazów sportowych kończyny dolnej, stawu barkowego oraz pourazowych zmian zwyrodnieniowych stawu kolanowego i biodrowego.
FAQ
Uszkodzenia mięśni często wynikają z przeciążeń, nagłych ruchów lub urazów, takich jak upadki czy uderzenia, a także z zaburzeń biomechanicznych takich jak przykurcz mięśnia, lub ograniczenie ruchomości w stawie, za którego ruch dany mięsień jest odpowiedzialny
To uszkodzenie mięśni zginających staw kolanowy, jak mięsień dwugłowy uda czy mięśnie kulszowo-goleniowe. Najczęściej taki uraz powstaje w wyniku z nagłego zgięcia w stawie biodrowym lub nadmiernego wyprostu w stawie kolanowym. Całkowite lub masywne uszkodzenie przyczepu bliższego zginaczy kolana jest wskazaniem do leczenia operacyjnego.
Typowe objawy to ostry ból nasilający się przy ruchu i rozciąganiu mięśnia, obrzęk, krwiak oraz osłabienie siły mięśniowej. Przy cięższych urazach może wystąpić wrażenie trzasku w momencie urazu.
Wszystko zależy od stopnia uszkodzenia mięśnia, które określa się na podstawie badania klinicznego oraz badań obrazowych takich jak USG ulb rezonans. W przypadku uszkodzenia I lub II stopnia (czyli naciągnięcia i naderwania) uraz można leczyć zachowawczo, stosując osocze bogatopłytkowe (PRP), komórki macierzyste i rehabilitację. Operacja jest wskazana zazwyczaj w uszkodzeniach III stopnia, czyli przy całkowitych zerwaniach.
Stosuje się badanie kliniczne oraz diagnostykę obrazową, najczęściej USG dynamiczne, które pozwala na ocenę stopnia uszkodzenia mięśnia. W niektórych przypadkach stosujemy badanie rezonansem magnetycznym.
To zmiany zwyrodnieniowe najczęściej ścięgna przywodziciela długiego, które prowadzą do przewlekłego bólu w pachwinie i mogą wymagać leczenia operacyjnego w przypadku braku poprawy po leczeniu zachowawczym.
Wyróżniamy trzy stopnie: I stopień – naciągnięcie (zerwanie mniej niż 5% włókien), II stopień – naderwanie (ponad 5% włókien), III stopień – całkowite zerwanie mięśnia.
Tak, PRP jest często stosowane w leczeniu częściowych uszkodzeń mięśni i wspomaga ich regenerację poprzez przyspieszenie procesu gojenia. Ważne jest, aby PRP zostało zastosowane możliwie najwcześniej po urazie.
Zabieg polega na rekonstrukcji przyczepu mięśni, które są doszywane do guza kulszowego za pomocą specjalnych implantów, co umożliwia powrót do pełnej sprawności.
Czas rehabilitacji zależy od stopnia uszkodzenia i metody leczenia, ale zwykle trwa od kilku tygodni do kilku miesięcy.
Regularne wzmacnianie i rozciąganie mięśni, właściwe przygotowanie do wysiłku oraz unikanie nagłych przeciążeń mogą zmniejszyć ryzyko urazów.
Polega na oczyszczeniu ścięgna ze zwapnień i blizn oraz nawierceniu przyczepu ścięgna do kości, co pobudza proces gojenia i zmniejsza dolegliwości bólowe.
Najczęściej stosuje się badanie USG, które pozwala na dokładną ocenę zmian zwyrodnieniowych oraz stopnia uszkodzenia przyczepu.
Tak, szczególnie w sportach takich jak piłka nożna i sporty walki, gdzie dochodzi do kopnięć i nagłych ruchów, co zwiększa ryzyko uszkodzenia mięśni przywodzicieli.
Tenotomia polega na odcięciu ścięgna od przyczepu na kości łonowej. Zabieg jest wykonywany, gdy inne metody leczenia nie przynoszą ulgi oraz zostały wykluczone inne przyczyny dolegliwości bólowych w pachwinie (np. przepuklina, zapalenie spojenia łonowego, uszkodzenia stawu biodrowego). Zabieg tenotomii powoduje ustąpienie dolegliwości bólowych oraz daje szansę na powrót do pełnej aktywności sportowej.
