Rehabilitacja pooperacyjna to niezbędny element procesu leczenia ortopedycznego. Niezależnie, czy złamałeś rękę, zerwałeś więzadła, doznałeś urazu barku, czy przeszedłeś operację wymiany biodra, na drodze do pełnej sprawności nie może zabraknąć rehabilitacji.
Na czym polega, jaki jest jej cel i z czego dokładnie wynika jej ważna rola w procesie powrotu do zdrowia?
Rehabilitacja pooperacyjna — jaki jest jej cel
Głównym celem rehabilitacji po zabiegu operacyjnym jest pomoc w szybszym powrocie do pełnej lub częściowej, możliwie największej sprawności fizycznej i psychicznej pacjenta.
Ze względu na to, iż każdy organizm inaczej reaguje na zabieg oraz w innym tempie się regeneruje, rehabilitant dopasowuje program ćwiczeń i zajęć terapeutycznych indywidualnie do twojej osoby. I tak jest przez cały okres rehabilitacji, na każdym etapie powrotu do zdrowia.
Na drodze do osiągnięcia celu głównego, fizjoterapeuta realizuje cele pośrednie, do których należą między innymi:
- zmniejszanie:
- bólu,
- stanu zapalnego,
- obrzęków,
- skurczów,
- ryzyka powstania zakrzepów,
- zapobieganie:
- zanikom mięśni,
- przerostom blizn,
- poprawa zakresu ruchu uszkodzonej części ciała,
- wzmacnianie mięśni i stawów,
- przyspieszanie gojenia tkanek,
- rozciąganie skróconych mięśni.
Poza tym przeprowadzi cię on przez proces pionizacji zaraz po operacji oraz przekaże ci niezbędne informacje na temat sposobu poruszania się o kulach, z balkonikiem lub na wózku.
Jak wygląda rehabilitacja pooperacyjna?
Jeśli rehabilitacja ma przynieść maksymalne korzyści, powinna się rozpocząć jak najszybciej. Dlatego zaraz po tym, jak ustąpi znieczulenie, na sali pooperacyjnej pojawia się rehabilitant. Jego zadaniem na tym etapie terapii jest pionizacja i uruchomienie pacjenta po zabiegu operacyjnym.
Te pierwsze chwile są bardzo ważne, ponieważ skracają do minimum okres, w którym mięśnie są w stanie stagnacji.
Rehabilitant w pierwszych dniach uczy prawidłowego poruszania się z wybranym rodzajem wsparcia oraz wykonuje zabiegi, które przyspieszają gojenie się blizn i wchłanianie obrzęku. Celem tych działań jest jak najszybsze odzyskanie pełnego zakresu ruchu przez pacjenta i uwolnienie od bólu.
W dalszej kolejności, gdy pacjent jest w stanie bez odczuwania bólu wykonywać już samodzielnie codzienne czynności, terapeuta wprowadza kolejne ćwiczenia i działania. Dzięki nim możliwe jest stopniowe zwiększanie oraz utrzymywanie sprawności ruchowej. Ich rodzaj uzależniony jest od tempa regeneracji organizmu i mobilizacji mięśni oraz stawów po operacji. Ma to również wpływ na moment, w którym pojawią się ćwiczenia z obciążeniem oraz trening funkcjonalny.
W swojej pracy terapeutycznej rehabilitant za pomocą dostępnych i znanych mu technik, działa na organizm pacjenta, by ten odzyskał pełną sprawność. Może w tym celu stosować:
- terapię:
- manualną,
- powięziową,
- przeciwobrzękową,
- kinezyterapię,
- fizykoterapię,
- odpowiednio dopasowane do danego urazu masaże lecznicze,
- kinesiology taping,
- manualny drenaż limfatyczny,
- elektroterapię,
- magnetoterapię,
- laseroterapię.
Do tego przygotowuje zestawy ćwiczeń, które pacjent wykonuje w domu. Takie dwutorowe działanie znacząco przyspiesza zdrowienie, powrót zakresu ruchów w stawach oraz poprawę równowagi ciała i stabilizacji mięśniowej.
Od czego zależy wybór metod w rehabilitacji pooperacyjnej?
Jak już wiesz, zarówno zestaw ćwiczeń, jak i cały program rehabilitacji dostosowywany jest do indywidualnej sytuacji osoby, która przeszła operację. Ich dobór zależy między innymi od:
- ogólnego stanu zdrowia pacjenta,
- wielkości obszaru ciała, który został poddany operacji,
- rodzaju zabiegu i jego zakresu,
- rozmiaru blizny pooperacyjnej,
- wieku, wagi, sprawności i kondycji fizycznej oraz stylu życia pacjenta przed operacją,
- etapu w procesie przywracania sprawności.
Bardzo duży wpływ na skuteczność rehabilitacji pooperacyjnej ma współpraca lekarza operującego z rehabilitantem, co pozwala na jeszcze lepsze dopasowanie rodzaju terapii do potrzeb pacjenta.
