Rehabilitacja po zabiegu stabilizacji rzepki to niezbędny element w procesie leczenia. Zwłaszcza gdy operacja obejmowała naprawę uszkodzonych struktur i leczenie anatomicznych wad niedoskonałości stawu kolanowego.
Jeśli z jakiegoś powodu twoja rzepka utraciła pierwotną stabilność i cyklicznie doznajesz jej podwichnięcia lub zwichnięcia, umów się na konsultację ortopedyczną. Dowiesz się, jaki rodzaj leczenia będzie najlepszy w twoim przypadku oraz jakie korzyści przyniesie zabieg, jeśli to on właśnie okaże się najbardziej skuteczny.
Na czym polega niestabilność rzepki?
Gdy położysz dłonie na przedniej części kolana, wyczujesz pod palcami nieco zaokrągloną kość o trójkątnym kształcie. Wypukła w przekroju idealnie wpisuje się w zagłębienie na kości udowej, zwane też bruzdą międzykłykciową. To rzepka, która działa jak bloczek. Nie tylko zwiększa siłę mięśnia czworogłowego uda podczas prostowania kolana, ale też chroni kolano przed możliwymi dużymi urazami.
Wszystko jest dobrze, dopóki rzepka ślizga się po wklęsłej powierzchni stawowej bloczka. Jeśli jednak jej tor podczas zgięcia i wyprostu kolana nie zostaje utrzymany, dochodzi do jej wyskakiwania ze stawu rzepkowo-udowego. Nie dzieje się tak przy każdym ruchu, ale dość często może dochodzić do częściowego zwichnięcia.
Możliwe objawy niestabilności rzepki
Pani Marta, pacjentka Novum Ortopedia, przeszła kompleksowy zabieg polegający na jednoczasowej rekonstrukcji troczka przyśrodkowego i trochleoplastyce, czyli wykształceniu prawidłowego kształtu kości udowej.
Niestabilność rzepki była skutkiem skoku z niewielkiej wysokości i urazu kolana. Pojawiła się duża opuchlizna, ogromny ból, na co zastosowano punkcję kolana i unieruchomienie gipsowe. I na tym 20 lat temu skończyło się postępowanie medyczne. Przez wiele lat powtarzały się skręcenia kolana oraz ból po dużym wysiłku, czy też w trakcie jazdy rowerem. Jedyną aktywnością, na jaką pozwalało kolano w takim stanie, było chodzenie. Nawet jeśli pojawiały się okresy wolne od bólu, to po zwiększeniu aktywności, dolegliwości te wracały i wymagały zaprzestania dużego wysiłku oraz odciążenia stawu kolanowego.
To wszystko sprawiło, że jedynym rozwiązaniem, które mogło przynieść trwałą poprawę, wydawał się zabieg stabilizacji rzepki.
Rehabilitacja po zabiegu stabilizacji rzepki
Rehabilitacja jest długa oraz stopniowa i tego powinieneś być świadomy, jeśli decydujesz się na tego typu zabieg, którego celem jest przywrócenie prawidłowego działania rzepki.
Rehabilitant zaczyna od działań przeciwbólowych i przeciwobrzękowych. Następnie zwiększa zakres ruchu u pacjenta. Stopniowo go odzyskując, może on wchodzić w pewne ćwiczenia. W tym też czasie pacjent odstawia kule i uczy się poruszać bez ich wsparcia. Tak naprawę musi na nowo nauczyć się chodzić.
W ramach kolejnych ćwiczeń, które poprawiają biomechanikę, wprowadzana jest powolna jazda na rowerze stacjonarnym. Choć ciało ludzkie jest bardzo podatne na tego typu działania i potrafi się zregenerować nawet po bardzo ciężkim zabiegu, to kluczowy jest inny element rehabilitacji. Mowa o charakterze i wytrwałości osoby, która przechodzi przez ten cały, nierzadko bardzo długi proces powrotu do zdrowia i pełnej sprawności. Jeśli jednak wkładasz w to energię i siłę, odpowiednio zaplanowana rehabilitacja potrafi dać naprawdę dobre efekty.
Jak ciężka jest rehabilitacja po zabiegu stabilizacji rzepki?
Nie da się ukryć, że rehabilitacja jest ciężka dla pacjenta. Na początku boli, bo po takim zabiegu ma prawo boleć. Po to jednak rehabilitant działa przeciwbólowo i przeciwobrzękowo, by tego bólu stopniowo było coraz mniej. Mimo to nie jest łatwo i jest to trudny oraz wymagający samozaparcia okres pracy nad własnym ciałem i jego powrotem do zdrowia. Dlatego bardzo ważna jest ścisła współpraca z rehabilitantem i zaufanie, że to, co robi, jest zawsze dla naszego dobra i celu, którym jest przywrócenie sprawności. Często to właśnie jego upór udziela się pacjentowi i nie pozwala zrezygnować z terapii.
O tym, że warto wytrwać, świadczy fakt, iż pani Marcie po 20 latach znikomej aktywności, zabieg stabilizacji rzepki pomógł w końcu bez bólu cieszyć się jazdą na rowerze oraz tańcem i to kilka razy w tygodniu.
Co jeszcze warto wiedzieć o niestabilności rzepki?
Niestabilność rzepki jest jedną z najczęstszych przyczyn choroby zwyrodnieniowej stawu rzepkowo-udowego. Ta niestabilność rzepki może być spowodowana przez wiele czynników. To może być:
- uszkodzenie troczka przyśrodkowego,
- dysplazja bloczka kości udowej,
- nadmierna rotacja zewnętrzna podudzia.
Bardzo ważne jest, aby u pacjenta, który ma problem z niestabilnością rzepki, wykonać badania diagnostyczne. Nie tylko potwierdzą one wstępną diagnozę, ale też pomogą znaleźć faktyczną przyczynę niestabilności. Dzięki temu lekarz będzie mógł dobrać taką metodę leczenia, która tę przyczynę wyeliminuje.
W przypadku pani Marty było to jednoczasowe istnienie uszkodzenia troczka przyśrodkowego i nieprawidłowy kształt dołu międzykłykciowego. Stąd wymagało to kompleksowego zabiegu, który wyeliminował te nieprawidłowości.
Pomimo iż zabieg ten należy do dużych, a okres rehabilitacji jest długi i dość ciężki, ostatecznie wyniki całego procesu leczenia są bardzo dobre. To właśnie duże korzyści płynące z zabiegu nierzadko przekonują pacjentów do skorzystania z niego. Wiele osób, podobnie jak pani Marta, dopiero po operacji może cieszyć się z uprawiania wybranych dyscyplin sportowych. Wcześniej bowiem uniemożliwiały im to dolegliwości bólowe.
