Łąkotka to bardzo ważna struktura stawu kolanowego. Jest amortyzatorem, który przenosi obciążenia z uda na piszczel. Jej brak zdecydowanie przyspiesza proces zużycia się stawu kolanowego, a dokładnie proces rozwoju zmian zwyrodnieniowych. To wszystko powoduje, że nie tylko powinieneś odpowiednio dbać o łąkotki w swoich kolanach, ale też za wszelką cenę ratować tę, która została uszkodzona.
W takiej sytuacji pamiętaj, by korzystać z pomocy takich ośrodków ortopedycznych, w których lekarze stosują różne metody szycia uszkodzonych łąkotek. Dzięki temu zwiększysz szansę na szybki powrót do zdrowia i pełnej sprawności fizycznej.
A skoro mowa o metodach, poznaj te, które najskuteczniej przywracają łąkotki do stanu sprzed urazu.
Na czym polega szycie uszkodzonej łąkotki?
W trakcie zabiegu lekarz zakłada szwy, które łączą dwa uszkodzone fragmenty łąkotek. Dzięki temu dochodzi do kontaktu pomiędzy nimi, co jest warunkiem koniecznym do tego, żeby doszło ich zrostu. Dodatkowo szwy powodują, że uszkodzenie jest stabilnie zespolone i dzięki temu, z pewnymi ograniczeniami, ale pacjent jest w stanie rozpocząć rehabilitację i to zaraz po założeniu szwów na uszkodzoną łąkotkę.
Szwy i techniki szycia
Ostatnio wiele się zmieniło w tej dziedzinie. Początkowo do szycia łąkotek lekarze używali zwykłych nici chirurgicznych. Wraz z rozwojem technik artroskopowych, czyli małoinwazyjnych, stworzone zostały różnego rodzaju zszywki, umożliwiające szycie łąkotki w czasie artroskopii.
Zszywka łąkotkowa ma dwa końce nici, które zakończone są małymi plastikowymi implantami.
Niestety mają one wady. Po pierwsze są bardzo drogie, a po drugie nie można ich założyć zbyt wielu. Ma to dość duże znaczenie, szczególnie przy uszkodzeniach dużych i złożonych. Gdy uszkodzenie jest małe, wówczas jedna, dwie, a nawet trzy zszywki nie robią problemu. Pojawia się on, gdy doszło do dużego uszkodzenia. Gdyby ortopeda założył zbyt dużo zszywek, to te małe implanty będą drażnić torebkę.
Dlatego na przestrzeni lat powrócono do używania nici przy szyciu łąkotek. Nici, które dziś stosowane są na salach zabiegowych, są cienkie i bardzo mocne. Do tego w celu ułatwienia ich zakładania, lekarze używają specjalnych zestawów narzędzi i dedykowanych igieł. Dzięki nim również przy pomocy techniki artroskopowej, czyli bez otwierania kolana, lekarz jest w stanie łąkotkę zszyć. Poza tym, małe i delikatne nici pozwalają na założenie ich w takiej ilości, jaka w danym przypadku jest konieczna.
Metody szycia uszkodzonych łąkotek — zszywki, czy nic
Uszkodzenia łąkotek, szczególnie uszkodzenia złożone, są trudnym tematem i tak naprawdę lekarz powinien dysponować zarówno zszywkami łąkotkowymi, jak i nićmi. Nie może być takiej sytuacji, że dysponuje tylko jednym rodzajem implantów szwów do stabilizacji łąkotek. Bardzo często jest tak, szczególnie przy uszkodzeniach dużych, że początkowo ortopeda stabilizuje łąkotkę przy pomocy jednej lub dwóch zszywek, szczególnie w miejscach trudniej dostępnych. Następnie zakłada szwy za pomocą nici i tych szwów może założyć dużo, w zależności od potrzeb.
Jest to szczególnie ważne, kiedy doszło do uszkodzenia przytorebkowego i uszkodzenia radialnego.
Indywidualne dobieranie metody szycia uszkodzonych łąkotek
Każde uszkodzenie łąkotki powinno być indywidualnie analizowane, co w praktyce oznacza, że nie można z góry zakładać przed zdiagnozowaniem, która metoda szycia zostanie wykorzystana w trakcie zabiegu. Tym bardziej że nawet badanie z użyciem rezonansu magnetycznego nie zawsze pozwala jasno i dokładnie określić rodzaj uszkodzenia.
Bardzo często jest tak, że dopiero po zajrzeniu do stawu, co ma miejsce w trakcie operacji, lekarz jest w stanie precyzyjnie określić sposób uszkodzenia łąkotki.
Wynika z tego to, że powinien on być już przed zabiegiem przygotowany na różne warianty szycia. Musi dysponować różnymi zszywkami i nićmi łąkotkowymi. Niezbędny jest też zespół wyszkolony w używaniu oraz stosowaniu tego rodzaju implantów i nici.
Co oprócz metody szycia wpływa na proces gojenia uszkodzonych łąkotek?
Jest kilka czynników, które wpływają na gojenie się łąkotki.
Czas, jaki upłynął od urazu
Łąkotka jest z założenia strukturą, która słabo się goi, ponieważ jest słabo ukrwiona. Są miejsca, gdzie to ukrwienie jest dobre, ale są i takie, gdzie jest ono słabe. Im szybciej pacjent trafi do lekarza i zostanie poddany operacji, tym jego rokowania są lepsze. Ważna jest szybka i prawidłowa diagnoza.
Dodatkowe uszkodzenia
Bardzo często do uszkodzenia łąkotki dochodzi razem z uszkodzeniem więzadła krzyżowego przedniego. Nie ma sensu szyć łąkotki bez przywrócenia stabilności w stawie kolanowym. Nawet jeśli lekarz zszyje łąkotkę, a kolano będzie niestabilne, czyli jedno z więzadeł głównych stawu kolanowego nie będzie wydolne, to łąkotka i tak się nie zrośnie.
Rehabilitacja
Bardzo ważne jest, aby przeprowadzić ją w sposób prawidłowy. Z jednej strony powinna się zacząć praktycznie zaraz po zabiegu. Jeżeli bowiem nie zaczniesz jej w odpowiednim momencie, to grozi ci problem z ograniczeniem zakresu ruchu i kolano się usztywni.
Z drugiej strony rehabilitacja musi być dużo bardziej restrykcyjna niż po rekonstrukcji więzadła krzyżowego przedniego. Wynika to z faktu, że łąkotka potrzebuje czasu, aby się zrosnąć. Musisz zatem balansować pomiędzy intensywnością rehabilitacji, a byciem ostrożnym.
Podsumowując, należy wiedzieć, że owszem, same metody szycia uszkodzonych łąkotek są ważne, ale sukces w leczeniu zależy od trzech istotnych elementów:
- szybkiej i prawidłowej diagnozy,
- zespołu, który potrafi taką łąkotkę zszyć i dysponuje odpowiednimi do tego narzędziami oraz umie je stosować,
- odpowiedniej rehabilitacji, która jest bardzo restrykcyjna, a jednocześnie nie można jej zaniedbać.
