Alloplastyka stawu kolanowego nie zawsze jest metodą leczenia, którą lekarz wybiera jako pierwszą. Choć jest bardzo skuteczna, to nie u każdego jest niezbędna. Dlatego każdą decyzję medyczną poprzedza wywiad medyczny i szczegółowe badania.
Gdy pojawiają się pierwsze problemy z kolanem, wiele osób je lekceważy. Postawa taka nie wynika z lekkomyślności, a częściej z nadziei, że to przejściowe i po jakimś czasie ustąpi samoczynnie. I tak niekiedy bywa, co nie znaczy, że nie dochodzi do pogłębienia zmian, które były przyczyną bólu, czy ograniczenia ruchomości.
Dlatego tak ważna jest wczesna diagnostyka dolegliwości w stawie kolanowym. Dzięki niej możesz uniknąć poważnych skutków, a co za tym idzie konieczności wymiany stawu kolanowego na sztuczny.
Kiedy dokładnie wskazana jest alloplastyka stawu kolanowego i jak wygląda życie osób, które skorzystały z tego zabiegu?
Wskazania do alloplastyki stawu kolanowego
Gdy chrząstka stawowa jest na tyle wytarta, że nie spełnia już swojej funkcji w kolanie, wówczas, jeśli nie ma ku temu przeciwwskazań, chirurg ortopeda wykonuje zabieg alloplastyki stawu kolanowego. Do takiego stanu chrząstki mogą się przyczynić:
- pierwotne choroby zwyrodnieniowe — zwykle diagnozowane u osób starszych w sytuacji, gdy trudno jednoznacznie określić przyczynę zmian zwyrodnieniowych w stawie kolanowym,
- wtórne choroby zwyrodnieniowe — zalicza się do nich między innymi reumatoidalne zapalenie stawów, zaburzenia kształtu kończyn dolnych, zapalenia, urazy, czy też wady wrodzone i rozwojowe.
Do grupy wysokiego ryzyka, gdy chodzi o tego rodzaju zmiany w stawie kolanowym, należą osoby, które na co dzień wykonują mocno obciążające stawy kolanowe prace fizyczne oraz zawodowi sportowcy.
Gdy brakuje chrząstki stawowej, głównym objawem, który utrudnia codzienne funkcjonowanie, jest ból i coraz większe problemy z chodzeniem.
Kiedy alloplastyka stawu kolanowego nie jest wskazana?
Do najczęstszych przeciwwskazań, które mogą uniemożliwić wykonie zabiegu, należą:
- osteoporoza w stopniu zaawansowanym,
- zbyt młody wiek pacjenta,
- bardzo zły ogólny stan zdrowia,
- rozległe żylaki nóg,
- zdiagnozowana choroba zakrzepowo-zatorowa,
- mocne zniekształcenie kończyny, w której ma być przeprowadzony zabieg,
- aktywne infekcje:
- stawu kolanowego,
- okolicznych tkanek,
- w innych częściach ciała.
Życie po wymianie stawu kolanowego
Zabieg to tylko jedna bardzo ważna część procesu leczenia stawu kolanowego. Oprócz niego bardzo istotną rolę odgrywa rehabilitacja, która rozpoczyna się już wkrótce po operacji. Nie dopuszcza ona do osłabienia mięśni i tym samym chroni przez przeciążeniami operowane elementy stawu kolanowego.
Odczucia związane z operacją
Jak twierdzi pan Mieczysław, jeden z pacjentów Novum Ortopedia, wiele osób mocno wyolbrzymia problem dyskomfortu i bólu. Jak się okazało w jego przypadku, zarówno w trakcie zabiegu, który był wykonywany przy jego pełnej świadomości, jak i wkrótce po nim, jego samopoczucie było bardzo dobre. Już po dwóch godzinach wróciło pełne czucie w kolanach i nie było bólu, który powodowałby duży dyskomfort.
Poza tym już tego samego dnia wstał i o kulach udał się do toalety, z której samodzielnie mógł korzystać.
To wszystko możliwe jest dzięki temu, że sam zabieg wykonywany jest techniką małoinwazyjną, z czego korzyści odnosi zarówno sam chirurg, jak i operowany pacjent.
Rehabilitacja po zabiegu
Na czas, który jest niezbędny, by powrócić do pełnej sprawności fizycznej, wpływ ma wiele czynników. Jednym z nich jest styl życia, jaki pacjent prowadził przed operacją. Jeśli w jego życiu było dużo aktywności, tak jak to miało miejsce w przypadku pana Mieczysława, który był nauczycielem WF i trenerem, a poza tym wciąż jest aktywnym graczem w golfa, ciało wraca do sprawności szybciej. Mimo to nie jest to kwestia tygodni, a bardziej miesięcy. Oznacza to, że na pełny efekt operacji alloplastyki stawu kolanowego trzeba będzie poczekać od 6 do 8 miesięcy.
Bardzo ważne w tym czasie jest ścisłe stosowanie się do zaleceń rehabilitanta i lekarza prowadzącego. Oznacza to, że ćwiczenia należy wykonywać nie tylko na sali rehabilitacyjnej, ale również te zadane do domu. Poza tym niezbędny jest początkowy umiar i ostrożność w wykonywaniu codziennych aktywności. Nie trzeba jednak podchodzić do tego z lękiem, bo po zabiegu nic złego z kolanami się nie stanie. Poczucie bezpieczeństwa w tym zakresie pomoże w szybszym przywróceniu prawidłowego schematu chodu, który mógł być zaburzony przez dolegliwości bólowe i ograniczenia ruchomości sprzed zabiegu.
