Uszkodzenie (zerwanie)
ścięgna Achillesa
Stosunkowo częsty uraz związany z obecnością segmentalnych zmian przeciążeniowo-zwyrodnieniowych w strukturze ścięgna, często nie dających wcześniej żadnych istotnych objawów.
Metody zachowawcze leczenia obarczone są trwałą dysfunkcją kończyny dolnej i ich stosowanie ograniczamy do pacjentów z bezwzględnymi przeciwwskazaniami zdrowotnymi do wykonania znieczulenia i tym samym zabiegu operacyjnego.
Przerwanie ciągłości ścięgna jest wskazaniem do leczenia operacyjnego.
W zależności od umiejscowienia uszkodzenia, jakości ścięgna oraz czasu od urazu stosujemy odpowiednie metody operacyjne. Na ogół używane są niewchłanialne wzmacniane nici typu fiberwire, czasem dodatkowo kotwice oraz techniki wydłużające obkurczony mięsień brzuchaty łydki i ścięgno.
W przypadkach zastarzałych uszkodzeń lub powikłań po nieskutecznym leczeniu bez możliwości połączenia końców uszkodzonego ścięgna wykonujemy tzw. transfer ścięgna zginacza długiego palucha w celu odzyskania możliwości czynnego zgięcia podeszwowego stopy i prawidłowego chodu.
W celu zwiększenia szans na odzyskanie pełnej prawidłowej funkcji ścięgna Achillesa sugerujemy jak najszybsze po urazie wdrożenie diagnostyki USG i w przypadku całkowitego uszkodzenia, jak najszybsze wykonanie zabiegu operacyjnego.
Lekarze
